Z Miłości do Siebie

-

Wyjechałam odpocząć...sama




 

    Po rocznej przerwie w podróżach odczułam potrzebę pozostawienia codzienności za sobą. Serce zapragnęło odpoczynku. Siedzenie w domu mnie nie satysfakcjonowało. Za i przeciw, fundusze, partner, umysł - to wszystko odwodziło mnie od pomysłu wyjechania w pojedynkę. Chęć oderwania się była silniejsza niż biegnące bezustannie myśli.
„Jedź! Nie pytaj, nie myśl, będzie pięknie” - powtarzałam. Wybrałam Siebie.
    Telefon do przyjaciół z prośbą przygarnięcia mnie, bilet... JESTEM TU! Przy kominku, u Nich i u Siebie jednocześnie. Miłość do potrzeb z głębi Serca wygrała. Absolutnie spełniający moje wnętrze wypoczynek - Góry. Kocham każdą trasę na szczyt - zaczynając od wzniesienia 100 m n.p.m. z widokiem na łąki, lasy, wody, kończąc na dwutysięcznikach z panoramą Tatr.

    Przyjechałam w Beskid Mały. Za oknem widok na miasto i Góry. Nagrody: Słońce za dnia i cudowny Zachód Słońca, gwieździste niebo w oknie dachowym nad moim łóżkiem, ośnieżone szczyty, wydeptane ścieżki do wędrówki, idealne warunki atmosferyczne do wycieczek, pyszne posiłki i kawa, swój kąt nad garażem z wieczorną herbatą przy kominku- doceniam każdym zmysłem świadomości. 

    Moje marzenie się spełniło. Zdobyć szczyt Zimą. To tylko, albo i aż 909 m n.p.m. Przemoczone buty, zgubiona trasa, przemarznięcie... ale moje Ja unosiło się ponad trudności. Kocham czuć wysiłek marszu, drogę przez las i wiatr na szczycie. Dostrzegam urok Matki Natury przy każdym postawionym kroku. Zatrzymuję się, podziwiam. Zamykam oczy, robię kilka głębokich wdechów i najgłębszą częścią Siebie czuję każdy etap ścieżki - Niebo, drzewa, Ziemię, powietrze.

    Wykorzystuję czas, nie forsuję się, odpoczywam, nie robię nic wbrew swojemu Ja. Odmawiam wieczornego spotkania kiedy pragnę pobyć przez chwilę sama. A co najważniejsze - wyjazd nie zaburzył mojego poranka. Zamieniłam tylko poranną pielęgnację na wieczorną. Pomimo palenia w kominku, moje mieszkanko rano jest mega wychłodzone (myję zęby w kurtce ;)).
    Ogrom wdzięczności, że pomimo trudności, odnajduję to czego pragnęłam w tym wyjeździe - SPOKÓJ.

To jest Moje Piękne Życie. Nie jutro, DZIŚ!


-eM.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Idę za głosem zachwytu

-
Obraz
Wyjeżdżam z domu, tylko na chwilę… spoglądam w Niebo i przypomina mi się kolejne miejsce zaznaczone na mapie. Czuję jak potrzeba z głębi Serca krzyczy o bliskość z Naturą. Zatrzymuję auto na parkingu, wysiadam i jedyne co przyciąga moją uwagę to Niebo. Kocham przyglądać się przestrzeni, która tym razem zmienia swoje oblicze z minuty na minutę. Z każdą chwilą wzmagającego wiatru niebieska plansza pokrywa się kłębiastymi chmurami mieniącymi się w blasku zachodzącego Słońca. Liście palm szumią poddając się porywczym podmuchom. Oprócz dźwięku zawijających się fal, woda zaczyna dodawać krople deszczu do repertuaru- muzyka kojąca moje zmysły. Czekałam na ten deszcz! Jakże cudownie być w centrum tak ekscytującej podróży Nieba. Coraz większe krople spływają po mojej uradowanej twarzy. Temperatura powietrza pozwala cieszyć się tańcem kończącego się dnia. Koszula, a jednocześnie Moje wnętrze przesiąkają radością, spełnieniem i niebywałym zachwytem. Ten moment mógłby trwać wiecznie… Wsiadam do au...
Czytaj więcej

Tu i teraz.

-
Obraz
     Weekend rozpoczął się tak jak przez ostatnie kilka dni o nim marzyłam. Jestem totalnie wdzięczna, że dostępność Natury mam na wyciągnięcie ręki. Plaża i Moje Ja… Szum wody, który słyszę z daleka, uśmiecha moje Serce szeroko. Wiatr cudownym rytmem rozkołysał jezioro przez co fale zawijają się jedna po drugiej. Tuż przy plaży ścieli się las sprawiający wrażenie otulania swą bujną zielenią. Pełne ciepłej energii Słońce przyjemnie ogrzewa skórę. Siadam na kocu, zapraszam do Siebie całe rozciągające się wokół piękno. Dźwięk fal uspokaja wibracje w moim ciele. Zapach jeziora wypełnia płuca drobinkami szczęścia. Wzrok skupiam na kolorach wody, nieba i lasu, ta najgłębsza część mnie doszukuje się inspiracji. Powoli wraca spokój… Wyjmuję pojemnik z arbuzem i z radością zajadam się smakiem lata, które dojrzewało w tym samym Słońcu co właśnie wygrzewa się moja uradowana Twarz. Cudownie tu być! To tego krajobrazu potrzebowałam do harmonii. Moje stopy zapragnęły bliskości z Natu...
Czytaj więcej

Nie wracam

-
Obraz
     Przychodzą w życiu sytuacje, których nie jesteśmy w stanie skontrolować. Bywają upadki, z których trudno się podnieść. Ale często jest tak, że czasem błahe sprawy urastają do rangi tragedii ponieważ sami karmimy się negatywnymi emocjami. Konsekwencją takiego działania jest brak sił by podnieść się z niepowodzenia. Zdarzało mi się rozpalać ból, rozniecać ogień przygnębienia, rozdmuchiwać poczucie winy i zgniatać smutkiem codzienność przez długi czas po porażce. Często czułam się jak zdeptany niedopałek papierosa wciśnięty w najczarniejszą część ciężkich emocji. Bywało, że w taki stan wprowadzały mnie słowa innych, ale często też sama rzucałam się w przepaść negatywnego nakręcania się przykrymi wydarzeniami. Gdzieś w końcu zapaliła się lampka by skupić świadomość na myślach, pojawiła się próba skontrolowania tego co podsuwa mi umysł. Zrozumiałam, że oczywistym jest przeżycie trudnych wydarzeń, ale nostalgia nie może trwać w nieskończoność. Odtwarzanie bez końca syt...
Czytaj więcej