Spacery

-

 


augustow



    Czasem przychodzi czas, że jestem przeciążona...Zadaniami, obowiązkami, sprawami do załatwienia, rzeczami, myślami, ludźmi wokół, elektronicznymi bodźcami, emocjami. To uczucie jakbym zebrała z codzienności balast ponad normę, a resztką sił próbowała wlec się poprzez kolejne dni ciemnej otchłani. Staram się nie dopuszczać do tych skrajności, bo wówczas wybucham emocjami niczym wulkan wyrzucający ze swojego wnętrza lawę. I aby nie pochłonął ten gorąc ludzkich istnień, wybieram drogę, która jest ujściem tego żaru. Dlatego często korzystam z MOCY tego, co mam najbliżej, tego, co jest na wyciągnięcie ręki - ENERGIA MATKI NATURY. To niesamowicie prosta ścieżka by nastroić wnętrze, powrócić do równowagi. Kocham spacery! Pozwalam, aby kolory Planety Ziemi zabarwiły moją rzeczywistość, odświeżyły tęczę wewnętrznego blasku. Uwielbiam ten czas gdy jedyne na czym jestem skupiona to otaczający mnie Świat fauny i flory.

    Wpatruję się w błękit nieba, zachowuję w kadrze kształty chmur. Otulam soczystą zielenią, odnajduję nieznane mi dotąd drzewa i krzewy. Zachwycam się zapachem poranków i wieczorów, moje zmysły koi bukiet wiosennych kwiatów. Kocham gdy porywa mnie wiatr, uwielbiam czuć bezkres wolności. Zamykam oczy, by poczuć ciepło Słońca, uwielbiam gdy promienie przeszywająco rozgrzewają moje wnętrze. Czasem złapie mnie deszcz, zadzieram głowę z wdzięcznością za ten oczyszczający dar. Kocham wodę, która sprawia, że negatywne emocje spływają wraz z nurtem rzeki. Dźwięki lasu są mocą, która działa niewiarygodnie kojąco. Zachwyt śpiewem ptaków, które o poranku dają inny koncert niż wieczorową porą, sprawia że czas przestaje mieć znaczenie, a troski niezauważalnie przemijają. Bacznie wpatruję się w las i łąki, często spotykam majestatyczny obraz zwierząt w ich naturalnym środowisku. Tulę się do drzew, szczególnie wtedy gdy kołyszą się w wietrzny dzień, a z tym tańcem łagodnieją moje myśli. Kocham to absolutnie cudowne uczucie integralności z Naturą.

Gdy skupiam się na wdzięczności za to co mam, pozorny stres nie jest w stanie przebić się przez otaczającą mnie aurę Miłości.

Dziękuję, że mogę odczuwać zachwyt każdym zmysłem egzystencji.

-eM.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Idę za głosem zachwytu

-
Obraz
Wyjeżdżam z domu, tylko na chwilę… spoglądam w Niebo i przypomina mi się kolejne miejsce zaznaczone na mapie. Czuję jak potrzeba z głębi Serca krzyczy o bliskość z Naturą. Zatrzymuję auto na parkingu, wysiadam i jedyne co przyciąga moją uwagę to Niebo. Kocham przyglądać się przestrzeni, która tym razem zmienia swoje oblicze z minuty na minutę. Z każdą chwilą wzmagającego wiatru niebieska plansza pokrywa się kłębiastymi chmurami mieniącymi się w blasku zachodzącego Słońca. Liście palm szumią poddając się porywczym podmuchom. Oprócz dźwięku zawijających się fal, woda zaczyna dodawać krople deszczu do repertuaru- muzyka kojąca moje zmysły. Czekałam na ten deszcz! Jakże cudownie być w centrum tak ekscytującej podróży Nieba. Coraz większe krople spływają po mojej uradowanej twarzy. Temperatura powietrza pozwala cieszyć się tańcem kończącego się dnia. Koszula, a jednocześnie Moje wnętrze przesiąkają radością, spełnieniem i niebywałym zachwytem. Ten moment mógłby trwać wiecznie… Wsiadam do au...
Czytaj więcej

Tu i teraz.

-
Obraz
     Weekend rozpoczął się tak jak przez ostatnie kilka dni o nim marzyłam. Jestem totalnie wdzięczna, że dostępność Natury mam na wyciągnięcie ręki. Plaża i Moje Ja… Szum wody, który słyszę z daleka, uśmiecha moje Serce szeroko. Wiatr cudownym rytmem rozkołysał jezioro przez co fale zawijają się jedna po drugiej. Tuż przy plaży ścieli się las sprawiający wrażenie otulania swą bujną zielenią. Pełne ciepłej energii Słońce przyjemnie ogrzewa skórę. Siadam na kocu, zapraszam do Siebie całe rozciągające się wokół piękno. Dźwięk fal uspokaja wibracje w moim ciele. Zapach jeziora wypełnia płuca drobinkami szczęścia. Wzrok skupiam na kolorach wody, nieba i lasu, ta najgłębsza część mnie doszukuje się inspiracji. Powoli wraca spokój… Wyjmuję pojemnik z arbuzem i z radością zajadam się smakiem lata, które dojrzewało w tym samym Słońcu co właśnie wygrzewa się moja uradowana Twarz. Cudownie tu być! To tego krajobrazu potrzebowałam do harmonii. Moje stopy zapragnęły bliskości z Natu...
Czytaj więcej

Nie wracam

-
Obraz
     Przychodzą w życiu sytuacje, których nie jesteśmy w stanie skontrolować. Bywają upadki, z których trudno się podnieść. Ale często jest tak, że czasem błahe sprawy urastają do rangi tragedii ponieważ sami karmimy się negatywnymi emocjami. Konsekwencją takiego działania jest brak sił by podnieść się z niepowodzenia. Zdarzało mi się rozpalać ból, rozniecać ogień przygnębienia, rozdmuchiwać poczucie winy i zgniatać smutkiem codzienność przez długi czas po porażce. Często czułam się jak zdeptany niedopałek papierosa wciśnięty w najczarniejszą część ciężkich emocji. Bywało, że w taki stan wprowadzały mnie słowa innych, ale często też sama rzucałam się w przepaść negatywnego nakręcania się przykrymi wydarzeniami. Gdzieś w końcu zapaliła się lampka by skupić świadomość na myślach, pojawiła się próba skontrolowania tego co podsuwa mi umysł. Zrozumiałam, że oczywistym jest przeżycie trudnych wydarzeń, ale nostalgia nie może trwać w nieskończoność. Odtwarzanie bez końca syt...
Czytaj więcej