Słońce

-

 Gwiazda, dzięki której Życie nabiera barw.










 

    Zdarzają się dni, kiedy z niedospaniem na powiekach, ale z ogromną radością na ustach, wyruszam uściskać Słońce. Wybieram przestrzeń, którą mam najbliżej. Wiem gdzie Je zastanę o każdej porze roku. Wyszukuję miejsca, które pozwolą wygodnie się rozsiąść i rozpłynąć w zachwycie zapomnienia. Uwielbiam gdy niebo przygotowuje się do przywitania Słońca rozścielając dywany chmur na Dzień Dobry. Podziw kolorystyki błękitu, pomarańczy, różu...ich soczystość rozczula moje Serce. Zamykam oczy gdy Słońce wynurza się nad horyzontem, lubię gdy pierwszy promień ciepła muska moje lico. Błogość sprawiająca, że dzień rozpoczął się cudownie.

    Uwielbiam promień letniego blasku, który łaskocze żarem moją skórę. Rozpływam się w kąpieli Słońca, porywam z wiatrem niosącym ukojenie. Doceniam zarumienioną cerę, lśniącą niczym dojrzały w Słońcu owoc. Upajam się świadomym relaksem wzbogaconym o życiodajną energię.

    Zatrzymuję się by celebrować zachód Słońca. Kocham otwartą przestrzeń. Uwielbiam te chwile, kiedy Słońce grzeje do ostatniego „spojrzenia”. Czekam aż tarcza zajdzie za horyzont, to moment by zadrżało Serce fascynacją barwy nieboskłonu.

    Mroźną zimą zapraszam promienie do środka. Otulona kocykiem rozsiadam się wygodnie w domowym zaciszu i pozwalam by blask Słońca rozświetlał moje wnętrze. To cudowne zaczerpnięcie energii ożywia moją Duszę.


Kocham SŁOŃCE! Absolutnie fenomenalny fakt niepowtarzalności codziennego zjawiska.


    Każde zdjęcie ma swoją historię. Większość sfotografowana o świcie. Kilka o zachodzie Słońca. Jeden z kadrów powstał z pragnienia plażowania nad Morzem, a jedynym transportem był rower Wigry 3, jeździłam około 10 km by zanurzyć się w gorącym piasku. Zdjęcie z górami na pierwszym planie- wędrowałam pół godziny by ujrzeć Słońce ze szczytu, wciąż marzę o przeżyciu wschodu wysoko w Tatrach. Fotka z dachu bloku niezapomniana, kiedyś przypadkowo zatrzasnęłam za sobą wyłaz. Jest zdjęcie, które muszę powtórzyć, bo spóźniłam się na wschód kilka minut, choć jechałam autem ponad 4 godziny. Uwielbiam to zdjęcie najbliżej Słońca, to nad chmurami. Moja galeria zdjęć zajmuje ogromną słoneczną przestrzeń.

Kiedy Serce czegoś pragnie, nic nie jest w stanie powstrzymać wnętrza od realizacji celu!


-eM.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Idę za głosem zachwytu

-
Obraz
Wyjeżdżam z domu, tylko na chwilę… spoglądam w Niebo i przypomina mi się kolejne miejsce zaznaczone na mapie. Czuję jak potrzeba z głębi Serca krzyczy o bliskość z Naturą. Zatrzymuję auto na parkingu, wysiadam i jedyne co przyciąga moją uwagę to Niebo. Kocham przyglądać się przestrzeni, która tym razem zmienia swoje oblicze z minuty na minutę. Z każdą chwilą wzmagającego wiatru niebieska plansza pokrywa się kłębiastymi chmurami mieniącymi się w blasku zachodzącego Słońca. Liście palm szumią poddając się porywczym podmuchom. Oprócz dźwięku zawijających się fal, woda zaczyna dodawać krople deszczu do repertuaru- muzyka kojąca moje zmysły. Czekałam na ten deszcz! Jakże cudownie być w centrum tak ekscytującej podróży Nieba. Coraz większe krople spływają po mojej uradowanej twarzy. Temperatura powietrza pozwala cieszyć się tańcem kończącego się dnia. Koszula, a jednocześnie Moje wnętrze przesiąkają radością, spełnieniem i niebywałym zachwytem. Ten moment mógłby trwać wiecznie… Wsiadam do au...
Czytaj więcej

Tu i teraz.

-
Obraz
     Weekend rozpoczął się tak jak przez ostatnie kilka dni o nim marzyłam. Jestem totalnie wdzięczna, że dostępność Natury mam na wyciągnięcie ręki. Plaża i Moje Ja… Szum wody, który słyszę z daleka, uśmiecha moje Serce szeroko. Wiatr cudownym rytmem rozkołysał jezioro przez co fale zawijają się jedna po drugiej. Tuż przy plaży ścieli się las sprawiający wrażenie otulania swą bujną zielenią. Pełne ciepłej energii Słońce przyjemnie ogrzewa skórę. Siadam na kocu, zapraszam do Siebie całe rozciągające się wokół piękno. Dźwięk fal uspokaja wibracje w moim ciele. Zapach jeziora wypełnia płuca drobinkami szczęścia. Wzrok skupiam na kolorach wody, nieba i lasu, ta najgłębsza część mnie doszukuje się inspiracji. Powoli wraca spokój… Wyjmuję pojemnik z arbuzem i z radością zajadam się smakiem lata, które dojrzewało w tym samym Słońcu co właśnie wygrzewa się moja uradowana Twarz. Cudownie tu być! To tego krajobrazu potrzebowałam do harmonii. Moje stopy zapragnęły bliskości z Natu...
Czytaj więcej

Nie wracam

-
Obraz
     Przychodzą w życiu sytuacje, których nie jesteśmy w stanie skontrolować. Bywają upadki, z których trudno się podnieść. Ale często jest tak, że czasem błahe sprawy urastają do rangi tragedii ponieważ sami karmimy się negatywnymi emocjami. Konsekwencją takiego działania jest brak sił by podnieść się z niepowodzenia. Zdarzało mi się rozpalać ból, rozniecać ogień przygnębienia, rozdmuchiwać poczucie winy i zgniatać smutkiem codzienność przez długi czas po porażce. Często czułam się jak zdeptany niedopałek papierosa wciśnięty w najczarniejszą część ciężkich emocji. Bywało, że w taki stan wprowadzały mnie słowa innych, ale często też sama rzucałam się w przepaść negatywnego nakręcania się przykrymi wydarzeniami. Gdzieś w końcu zapaliła się lampka by skupić świadomość na myślach, pojawiła się próba skontrolowania tego co podsuwa mi umysł. Zrozumiałam, że oczywistym jest przeżycie trudnych wydarzeń, ale nostalgia nie może trwać w nieskończoność. Odtwarzanie bez końca syt...
Czytaj więcej