Odkładanie na później

-



Co odkładam na później? Sobotnie obowiązki.


    W moim i zapewne w Twoim domu też, w dzieciństwie, sobota była czasem porządków. Od rana rozbrzmiewał dźwięk odkurzacza, pralka nie przestawała pracować do późnego popołudnia, a w powietrzu roznosił się zapach płynu do podłóg. Pamiętam jak z każdą minutą nerw rósł, bo przecież są ciekawsze rzeczy do robienia na początek wolnego weekendu. Zawsze marzyłam by móc ze spokojem robić to na co mam ochotę. Dlatego dziś, w soboty, wcale nie rzucam się w wir sprzątania i nie mam ochoty słuchać od rana łomoczącego dźwięku bębna. A jedyny zapach, który uwielbiam tego dnia, to świeży poranny wiatr hulający po moim domu. Od kiedy mam swój kąt, planuję czas tak jak potrzebuje tego moje Serce.

    Mój dzień zaczął się pysznym śniadaniem i aromatyczną kawą. Z radością rozkoszowałam się smakiem ulubionego napoju słuchając łagodzącej zmysły muzyki. Słońce rzuciło zachęcająco gorące spojrzenie. Obudziła się we mnie wewnętrzna siła, która zawsze wyciąga mnie po zaczerpnięcie energii z Natury. Pojechałam do lasu. Zanim weszłam w bardziej zagęszczoną część puszczy wiatr zdążył wywiać wszystkie rozpraszające mnie myśli. Szłam powoli oglądając się na łąki, ich soczysta zieleń działała hipnotyzująco. Dzisiejsze światło rysowało bardzo letni krajobraz. Uwagę przykuły drzewa, które z daleka wyglądały jakby były pokryte liśćmi. Zapragnęłam zatrzymać ten kadr w pamięci… Przechodząc próg lasu wiatr powoli żegnał mnie ostatnimi podmuchami swojego oblicza. Korony wciąż bujały się na boki. Biegnę do brzozy by przywitać się stęsknionym objęciem, cudownie tulić się do drzew i czuć jedność Matki Natury. Zamykam oczy, pozwalam by czas się zatrzymał. Kilka głębokich oddechów. Zadzieram wzrok ku górze zapatrując się w kojący błękit nieba. Chmury przesuwały się tak szybko jakby goniły za czymś ważnym. Ta chwila mogłaby trwać w nieskończoność… Drepcząca wokół mnie Pieska przypominała, że czas wracać. Z każdą minutą spaceru moje Serce napawało się coraz większym spełnieniem. Gdy zakończyłam wycieczkę Tarcza zniknęła za chmurami. Miałam wrażenie, że dziś Słońce wyszło na spacer wyłącznie ze mną. Wróciłam z przeogromną radością, że wybrałam to, co dla mnie najlepsze. Jestem wdzięczna za MOC, która skłania mnie do wyjścia poza utarte schematy, którymi podążałam naście lat mojego życia.

Motto - od dziś na zawsze:

Pamiętaj! Sobotnie sprzątanie, to bzdury!

Idźże na spacer, spędź wolny czas na łonie Natury.

Ściskam!

-eM.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Idę za głosem zachwytu

-
Obraz
Wyjeżdżam z domu, tylko na chwilę… spoglądam w Niebo i przypomina mi się kolejne miejsce zaznaczone na mapie. Czuję jak potrzeba z głębi Serca krzyczy o bliskość z Naturą. Zatrzymuję auto na parkingu, wysiadam i jedyne co przyciąga moją uwagę to Niebo. Kocham przyglądać się przestrzeni, która tym razem zmienia swoje oblicze z minuty na minutę. Z każdą chwilą wzmagającego wiatru niebieska plansza pokrywa się kłębiastymi chmurami mieniącymi się w blasku zachodzącego Słońca. Liście palm szumią poddając się porywczym podmuchom. Oprócz dźwięku zawijających się fal, woda zaczyna dodawać krople deszczu do repertuaru- muzyka kojąca moje zmysły. Czekałam na ten deszcz! Jakże cudownie być w centrum tak ekscytującej podróży Nieba. Coraz większe krople spływają po mojej uradowanej twarzy. Temperatura powietrza pozwala cieszyć się tańcem kończącego się dnia. Koszula, a jednocześnie Moje wnętrze przesiąkają radością, spełnieniem i niebywałym zachwytem. Ten moment mógłby trwać wiecznie… Wsiadam do au...
Czytaj więcej

Tu i teraz.

-
Obraz
     Weekend rozpoczął się tak jak przez ostatnie kilka dni o nim marzyłam. Jestem totalnie wdzięczna, że dostępność Natury mam na wyciągnięcie ręki. Plaża i Moje Ja… Szum wody, który słyszę z daleka, uśmiecha moje Serce szeroko. Wiatr cudownym rytmem rozkołysał jezioro przez co fale zawijają się jedna po drugiej. Tuż przy plaży ścieli się las sprawiający wrażenie otulania swą bujną zielenią. Pełne ciepłej energii Słońce przyjemnie ogrzewa skórę. Siadam na kocu, zapraszam do Siebie całe rozciągające się wokół piękno. Dźwięk fal uspokaja wibracje w moim ciele. Zapach jeziora wypełnia płuca drobinkami szczęścia. Wzrok skupiam na kolorach wody, nieba i lasu, ta najgłębsza część mnie doszukuje się inspiracji. Powoli wraca spokój… Wyjmuję pojemnik z arbuzem i z radością zajadam się smakiem lata, które dojrzewało w tym samym Słońcu co właśnie wygrzewa się moja uradowana Twarz. Cudownie tu być! To tego krajobrazu potrzebowałam do harmonii. Moje stopy zapragnęły bliskości z Natu...
Czytaj więcej

Nie wracam

-
Obraz
     Przychodzą w życiu sytuacje, których nie jesteśmy w stanie skontrolować. Bywają upadki, z których trudno się podnieść. Ale często jest tak, że czasem błahe sprawy urastają do rangi tragedii ponieważ sami karmimy się negatywnymi emocjami. Konsekwencją takiego działania jest brak sił by podnieść się z niepowodzenia. Zdarzało mi się rozpalać ból, rozniecać ogień przygnębienia, rozdmuchiwać poczucie winy i zgniatać smutkiem codzienność przez długi czas po porażce. Często czułam się jak zdeptany niedopałek papierosa wciśnięty w najczarniejszą część ciężkich emocji. Bywało, że w taki stan wprowadzały mnie słowa innych, ale często też sama rzucałam się w przepaść negatywnego nakręcania się przykrymi wydarzeniami. Gdzieś w końcu zapaliła się lampka by skupić świadomość na myślach, pojawiła się próba skontrolowania tego co podsuwa mi umysł. Zrozumiałam, że oczywistym jest przeżycie trudnych wydarzeń, ale nostalgia nie może trwać w nieskończoność. Odtwarzanie bez końca syt...
Czytaj więcej