Rodzina.

-

 













    Do tej części mojego krańca Świata zaglądam rzadko, średnio raz na dwa lata. Tym razem byłam na krótką chwilę. To był czas kiedy Moja Dusza otworzyła się na maksymalną uważność. Tym bardziej, że nie mieliśmy do tej pory tylu wolnych dni Razem. Pragnęłam zatrzymać w pamięci najdrobniejszą wspólną chwilę. Przyglądałam się każdemu by nacieszyć obraz Rodziny, której nie mam na co dzień. Przysłuchiwałam się ciepłym słowom, bo bliskość tych wibracji sprawia, że raduje się moje Serce. Celebrowałam posiłki, niektóre smaki i zapachy kojarzą mi się wyłącznie z tym miejscem. Niczym maszyna do pisania wybijałam sobie w pamięci każdy wypisany uśmiech na ich Twarzach. Doceniałam najmniejszy miły gest. Zapamiętałam wybuchy radości, to w tych niespodziewanie pozytywnych emocjach dostrzegam pełnię szczęścia. Skradałam Dzieciaczkom całusy i wtulenia w ramiona, rozmiękczały moje Serce każdym uściskiem. Dobro płynące od wszystkich przerosło moje oczekiwania. Jestem szalenie wdzięczna za spokój, który sprawił, że czułam się jak u Siebie.

    Każdy z Nas jest inny: różne poglądy, charaktery, postrzeganie codziennych spraw, odmienne zdania na tematy polityczne i religijne. Jeszcze do niedawna, przebywając w tak dużym gronie, wybuchały kłótnie, nie było mowy o przeprosinach, a mój opryskliwy język nie pozostawiał suchej nitki na przeciwniku w walce na słowa. Ale tym razem było inaczej. W tej podróży relacji międzyludzkich starałam się ostrożnie prowadzić wspólną drogę, sterowałam rozważnie by nie wpaść w poślizg zbędnych komentarzy. I choć zdarzają się Nam zakręty nieporozumień, to jednak szybko udaje się pozbierać niewzburzony kurz. Dziś moja świadomość przywołuje mnie do dyscypliny, która kierowana jest bezwarunkową Miłością. Dziś pragnę dać każdemu wolność, nie narzucam własnego zdania. Takie spotkania to ogromna lekcja pokory, akceptacji, poszanowania każdej jednostki bez względu na odmienność.

Pojechałam z czystym płótnem, wróciłam z obrazem wymalowanym kolorami Miłości cudownych wspomnień. Dziękuję!

Ps. Życzę Ci by Świętować każdą wspólną chwilę niezależnie od 24 grudnia. Niech magia na stałe zagości w Twoim Domu❤️

-eM. ❤️

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Idę za głosem zachwytu

-
Obraz
Wyjeżdżam z domu, tylko na chwilę… spoglądam w Niebo i przypomina mi się kolejne miejsce zaznaczone na mapie. Czuję jak potrzeba z głębi Serca krzyczy o bliskość z Naturą. Zatrzymuję auto na parkingu, wysiadam i jedyne co przyciąga moją uwagę to Niebo. Kocham przyglądać się przestrzeni, która tym razem zmienia swoje oblicze z minuty na minutę. Z każdą chwilą wzmagającego wiatru niebieska plansza pokrywa się kłębiastymi chmurami mieniącymi się w blasku zachodzącego Słońca. Liście palm szumią poddając się porywczym podmuchom. Oprócz dźwięku zawijających się fal, woda zaczyna dodawać krople deszczu do repertuaru- muzyka kojąca moje zmysły. Czekałam na ten deszcz! Jakże cudownie być w centrum tak ekscytującej podróży Nieba. Coraz większe krople spływają po mojej uradowanej twarzy. Temperatura powietrza pozwala cieszyć się tańcem kończącego się dnia. Koszula, a jednocześnie Moje wnętrze przesiąkają radością, spełnieniem i niebywałym zachwytem. Ten moment mógłby trwać wiecznie… Wsiadam do au...
Czytaj więcej

Tu i teraz.

-
Obraz
     Weekend rozpoczął się tak jak przez ostatnie kilka dni o nim marzyłam. Jestem totalnie wdzięczna, że dostępność Natury mam na wyciągnięcie ręki. Plaża i Moje Ja… Szum wody, który słyszę z daleka, uśmiecha moje Serce szeroko. Wiatr cudownym rytmem rozkołysał jezioro przez co fale zawijają się jedna po drugiej. Tuż przy plaży ścieli się las sprawiający wrażenie otulania swą bujną zielenią. Pełne ciepłej energii Słońce przyjemnie ogrzewa skórę. Siadam na kocu, zapraszam do Siebie całe rozciągające się wokół piękno. Dźwięk fal uspokaja wibracje w moim ciele. Zapach jeziora wypełnia płuca drobinkami szczęścia. Wzrok skupiam na kolorach wody, nieba i lasu, ta najgłębsza część mnie doszukuje się inspiracji. Powoli wraca spokój… Wyjmuję pojemnik z arbuzem i z radością zajadam się smakiem lata, które dojrzewało w tym samym Słońcu co właśnie wygrzewa się moja uradowana Twarz. Cudownie tu być! To tego krajobrazu potrzebowałam do harmonii. Moje stopy zapragnęły bliskości z Natu...
Czytaj więcej

Nie wracam

-
Obraz
     Przychodzą w życiu sytuacje, których nie jesteśmy w stanie skontrolować. Bywają upadki, z których trudno się podnieść. Ale często jest tak, że czasem błahe sprawy urastają do rangi tragedii ponieważ sami karmimy się negatywnymi emocjami. Konsekwencją takiego działania jest brak sił by podnieść się z niepowodzenia. Zdarzało mi się rozpalać ból, rozniecać ogień przygnębienia, rozdmuchiwać poczucie winy i zgniatać smutkiem codzienność przez długi czas po porażce. Często czułam się jak zdeptany niedopałek papierosa wciśnięty w najczarniejszą część ciężkich emocji. Bywało, że w taki stan wprowadzały mnie słowa innych, ale często też sama rzucałam się w przepaść negatywnego nakręcania się przykrymi wydarzeniami. Gdzieś w końcu zapaliła się lampka by skupić świadomość na myślach, pojawiła się próba skontrolowania tego co podsuwa mi umysł. Zrozumiałam, że oczywistym jest przeżycie trudnych wydarzeń, ale nostalgia nie może trwać w nieskończoność. Odtwarzanie bez końca syt...
Czytaj więcej